కవితార్చన – 1

జననం మరణం మధ్య మనిషి జీవితం
పరుగులు పెడుతుంది అనుకుని శాశ్వతం
ప్రేమ ద్వేషం మధ్య మనిషి జీవనం
పడదు అడుగు ముందుకు త్వరితం
ఆస్వాదించాలి ఆది అంతం మధ్య ప్రయాణం
ఆనందించాలి అనుబంధాల మధ్య ప్రణయం
ఆ ప్రయాణం నుదుటి రాతలో
ఈ ప్రణయం మన చేతిలో
ఆ దూరాన్ని కానలేము
ఈ దూరాన్ని దాటలేము
అశాశ్వతమైన జీవితములో
ఈ జన్మకు పెనవేసుకున్న బంధాలివి
కడవరకు కాకపోయినా
కలిసి నడిచేవరకయినా
మౌనాలని మాని
కోపాలని దాటి
పంతాలని వీడి
పయనిద్దాం హాయిగా