కవితార్చన – 17

నదికి కడలికి కలిగెను మధనము
అందుకోగ పైకెగసి గగనము
కలిసి పోటెత్తగ పైపైకి
క్రింద పడెను ప్రతీసారి
వెతను చూచి జాలి ఎంచి
భానుడు ఒక ఉపాయము పంచెను
స్థితి మార్చగ గతి పెంచగ
తెల్లని మబ్బుల దొంతరగా
చేరుకొనెను గమ్యము
సాగిపోగ కొంతదూరము
భారమాయె దాని పయనము
కొండ‌ అంచున సేదతీరుచు
తొంగి చూసె‌ను ధరణి మాతను
ఇచ్ఛ కలిగెను ఒడిన చేరగ
తారలన్ని ఏరుకొనగా
కురవసాగెను చిరుజల్లు వానలా
పుడమి తల్లి నాట్యమాడెను
స్వాగతించెను సంబరంగ
దాచుకున్న కాంక్షలన్ని పురివిప్పగ
కోక కట్టిన కాంతలా వికసించేను పచ్చగ
చేనుగ మారెను ఆకలి తీర్చెను
నదిగ మారెను దప్పిక తీర్చెను
జీవకోటి ప్రతి అణువులోను
భాగమయ్యెను ప్రాణమయ్యెను
ఎంత మార్పు చెందినా
ఎన్ని రూపులెత్తినా
జడధి కలువుటే నీర లక్ష్యము

ఆత్మరామునికాయెను మనసు
పరమాత్మను చేర చేసెను తపసు
జన్మములెత్తెను కర్మలు చేసెను
మోక్షమునొందగ మార్గములెతికెను
గుడిని చేరెను శరణు వేడెను
స్వామి నవ్వెను‌ అభయమునిచ్చెను
సత్కర్మ యోచన
నిష్కామకర్మ సాధన
నిర్మలమైన వాక్కులు
నిశ్చలమైన భావనలు
నిర్మోహమైన సుఖములు
అసంగతమైన సాంగత్యాలు
భగవంతుని నామ స్మరణాలు
అనుసరించగా ఈ ధర్మములు
ఆచరించ తన నిత్య కర్మములు
జీవాత్మయె‌ పరమాత్మగ మారును
విశ్వమునందే విలీనమగును

అనివార్యమైన ఈ జీవన చక్రానికివి
భవుని చేర పరీక్షలు కారెవరు దానికి అతీతులు
పుట్టుట గిట్టుట సృష్టి స్వభావము
ముక్తినెంచ పాటించుము కర్మ సిద్ధాంతము
ఆది అంతము అంతా బ్రహ్మాండము
మొదలునందే తుదను వెతుకును
వింతైన వేదనం విచిత్రమైన పయనం
అనంతములో కరిగిపోవాలని ఆపేక్ష
అంతమవ్వగ అశేషమున నిరీక్షణ

భయం వెనుక ఉంది జయం
అడుగు ముందుకేసి అందుకో విజయం

కవితార్చన – 16

శ్రీకరం నీ రూపు
శుభకరం నీ చూపు
భవహరం నీ తలపు
భయహరం నీ ప్రాపు

కరుణ భరితమయిన నీ నయనాలు
కాంతులు చిందించు కైవల్యాలు
నొసటన భాసిల్లు సూర్య బింబం
ప్రసరించు సకల సౌభాగ్యాల కిరణం
నాసికాగ్రమున రవ్వల ధగధగ
పసిడి కాంతిన చెక్కిలె మెరవగ
పారద్రోలును పాపపు చీకటి తెర
కమ్మల కెంపులె తళ తళలాడగ
ముజ్జగములనె సంరక్షించునుగ
అధరముపై సుమధుర దరహాసం
హరియించును లోభ మద మాత్సర్యం
లోకాలేలే నీ అభయ హస్తం
సమస్త పాప భీతిహరం
మంగళప్రదమైన నీ‌ పాద పద్మములు
మోపిన ఎద వెలుగును నిష్కలంక ప్రకాశమున
పఠియించు నీ నామ స్తోత్రములు
అజ్ఞానాన్ని తరిమి కొట్టే వేద మంత్రములు
అతులితమైన నీ శక్తి స్వరూపం
అమృత తుల్యమైన నీ కటాక్షం
చెరిపివేయును మనసున మలినం

కరుణించి ఏతెంచు నా హృదియందు కొలువుండ
వరమివ్వు తరియించ నిను నిత్యమ్ము ప్రార్థించ
స్తుతియింతు నీ ప్రభనంత నశియించ నా అహమంతా
పావనమైన నీ పాదమంట ముక్తి చేరే మార్గమంట
వెదజల్లు నీ తేజమున కరిగించు నా మోహమంత
వేడెద నే శరణం కావగా నీ ప్రభనే నా తనువంతా
అద్భుతమైన నీ కీర్తి వైభవమంతా శ్లాఘించ నా అణువంతా
ఆత్మనే నీయందు నిలిపెద పంచప్రాణాలే భక్తితో విడువంగ

కవితార్చన – 15

గల గలమంటూ గంటల గణ గణ
ఢమ ఢమ అంటూ బాక్సుల రణగొణ
పీ పీ అంటూ హారను పిలవగ
బిర బిరమంటూ అడుగుల లయ
పద పదమంటూ‌ మాటల వరద
వల వల అంటూ ఏడుపు రొద
గున గునమంటూ బుడతల నడక
చక చక అంటూ‌ పెద్దల గడబిడ

హాయ్ హలో‌అంటూ‌ పలకరింపులు నడిచెను
పట పటమంటూ బుక్కులు తెరిచెను
రెప రెపమంటూ పేపరు ఎగరగ
బర బరమంటూ కలములు కదిలెను
గుస గుస అంటూ‌ చెవులను కొరకగ
సైలెన్స్ అంటూ వీపులు పగిలెను
కర కరమనుచు ఉదరము ఊగెను
ట్రింగుమన బెల్లుకై ఎదురు చూసెను
టప టపమని బాక్సులు తెరిచెను
చక చకమని ఆహారం చేతులు మారెను
జోకులు పేలెను బల్లలు చరిచెను
మాటలు కలిసెను కాలమె మరిచెను
ప్రసంగాలిచ్చెను పాటలు పాడెను
డ్రామాలేసెను డాన్సులు చేసెను
బొమ్మలు‌వేసెను బహుమతులు పట్టెను
హోరు హోరున క్రీడలు సాగెను
ఈలలు వేసెను గోలలు చేసెను
బొట్టు బొట్టుగా స్వేదము చిందగ
ముఖములు విరిసెను చేతులు కలిసెను
టంగు టంగని ఇంటి గంట మ్రోగెను
భుజమున బరువును మోయగ
బిల‌ బిలమంటూ బయటికి ఉరికెను
చేతులు ఊపెను‌ ముందుకు సాగెను
రేపటి కలయిక కన్నుల మెదలగ
పెదవులపై చిరునవ్వులు విరియగ
ఇంటికి చేరును కన్నులు వాలగ

దీని జిమ్మడిపోను కరోనా కాలం
ఏం మొదలయ్యిందో కానీ

భవనములన్నీ బోసిపోయెను
క్లాసు రూములు కళను తప్పెను
అధ్యాపకుల సంభాషణ సందడి లేదు
పిల్లల అడుగుల సవ్వడి లేదు
మేడమ్ సార్ అనే పిలుపులు లేవు
అరేయ్ ఒరేయ్ అనే అరుపులు లేవు

మునుపటి చదువుల అర్థం మారెను
ఉన్న చోటనే పలుకులు పాఠమాయెను
ఎండ అన్నదే కనుమరుగాయెను
కాంతి తెరలకే పరిమితమాయెను
తల్లిదండ్రుల తాకిడి పెరిగెను
క్లాసుమేటులుగ మారిపోయెను
అమ్మ భోజనమె దిక్కయిపోయెను
ఆంటీ స్నాకులే మిస్సయిపోయెను
ఇళ్ళల్లోనే అసెంబ్లీలు
అమ్మ నాన్నల ఫైటులు ఫీటులు
ఆటలన్నవే అలుసయిపోయెను
వేడుకన్నదే వరమయిపోయెను
కలిసి చదవటం కల అయిపోయెను
ఫీజులు మాత్రం ప్రియమయిపోయెను
బోరు కొట్టెను ఒంటరి వీక్షణం
బడుల కొరకేమో తరగని నిరీక్షణం

కరోనా కి కోవిడ్ వచ్చి చచ్చిపోను

కవితార్చన – 14

పండగొచ్చిందోచ్
కరోనా పారిపోయిందోచ్
స్వేచ్ఛ వచ్చిందోచ్
ఖుషీల కాలమొచ్చిందోచ్
బడులకే కళయే వచ్చిందోచ్
పిల్లల సందడి తెచ్చిందోచ్
పర్సులకే రెక్కలొచ్చాయోచ్
ఎగరగ సాకు దొరికిందోచ్
క్రీడలకే కదలిక వచ్చిందోచ్
కేరాఫ్ అడ్రస్సయిందోచ్
పనిమనుషుల డిమాండ్ పెరిగిందోచ్
జీతమే డబులయిపోయిందోచ్
కార్లలో షికారు స్టార్టే అయ్యిందోచ్
మాళ్ళలో షాపింగ్ షురూ అయ్యేనోచ్
కాళ్ళలో చక్రాలు మొలిచేనోచ్
ఊళ్ళకే పరుగులు పెట్టేనోచ్
తల్లిదండ్రుల హడావిడి పెరిగేనోచ్
పెళ్ళి ముచ్చట్లల్లో మునిగేనోచ్
ఆఫీసు ద్వారాలే తెరిచేనోచ్
క్యాంటీన్లో కబుర్లె కలిపేనోచ్
క్యాంపస్ లో కలర్లె విరిసేనోచ్
కొలువుల్లో క్లారిటీ కనపడెనోచ్
వేడుకల్లో వేగం వచ్చేనోచ్
ఒంటరి వినోదాలు తప్పేనోచ్
అతిథుల ఆకలి తీరేనోచ్
ఏకాంత విందులు వదిలేనోచ్
ఓనర్ల ఆశే తీరిందోచ్
అద్దెలే అదుపు తప్పేనోచ్

ఆంక్షలేత్తేసినాకానీ ఓయమ్మా
అలుసుగా తీసుకోవద్దే మాయమ్మా
జాగ్రత్తే మనకు ముద్దే ఓయమ్మా
మంచిది ఉంటే హద్దే మాయమ్మా
ఏ గుహలో ఏ బాటుందో ఓయమ్మా
మళ్ళి మనని పలకరించచ్చేమో మాయమ్మా
బాధ్యత నెరిగి మెదిలెదమే ఓయమ్మా
మాస్కులెన్నడు వదలద్దే మాయమ్మా
చేతులే నీటుగ ఉంచాలే ఓయమ్మా
భౌతిక దూరం మేలే మాయమ్మా
భూమి శ్వాసను కలుషితం చెయ్యద్దే ఓయమ్మా
భావి తరాలను తలచెదమే మాయమ్మా
మంచి బాటలే వేసెదమే ఓయమ్మా
విచ్చలవిడితనమే వద్దే మాయమ్మా
కరోనా గుణపాఠం మరవద్ధే ఓయమ్మా
ఏ వైరస్ కు బలికావద్ధే మాయమ్మా

కవితార్చన – 21

కనుగొంటి నీ కంట పరవశించిన చూపంట
రామయ్యని కనినంతనె తన్మయమె నీ మోమంత
సీతమ్మ రామయ్య మనములే రంజింప
బాసితివి ఇక్కములె జలధియే లంఘించ
శ్రీరామ దాసులలో నీ సాటెవరు లేరంట
నిత్యము రామ నామ సంకీర్తనే చేయంగ
ఏమి సౌభాగ్యము నీది స్వామి వాత్సల్యము పొంద
ధన్యుడవైతివి సీతారాములె హృదినందె నివసించ
ఆత్మనే అర్పించి చరణముల అఖిలముగ
మార్గమే చూపితివి రామభద్రునే కొలువంగ
తపములే చేసితివి రఘురామునే దర్శించ
ఇహమునే మరచితివి బ్రహ్మానందమె పొంద
ఎంత విన్నను కానీ తనివితీరదు ఏల
నీ నోట కోదండరామ కథామృత లీల
రామ నామమె కదా నీ ఆశ నీ శ్వాశ
వాసికెక్కగ దాశరథి యశము నలు దిశల

ఏ రీతి అర్చింతు ఈ పరమ భక్తుడిని
ఏ తీరు నుతియింతు కానున్న బ్రహ్మను
ఏ గరిమ శ్లాఘింతు ఈ రుద్ర‌ రూపుండ
ఏ విధము సేవింతు ప్రియ వాయు పుత్రుండ
ప్రణమిల్లి వేడెదను నీ కృపయందు తరియించ
శరణందు దివ్య పదమందు నీ దయనె కడతేర

కవితార్చన – 27

బాధ్యత ఎరుగని బాల్యం నుంచి
బరువున నలిగిన బంధాల వరకు
చెప్పలేని మధురానుభూతి
మన చెలిమి కలిమి పయనం
స్నేహమన్న మాట వినగానే మనసు
ఆగు మిత్రమా మరల వస్తానని
గుండె అరలొ దాచుకున్న సంగతులను
తోడ్కొని కాలం‌ కరములనే పరిగెత్తించి
మధుర స్మృతుల లోగిలిలో వాలిపోతుంది
ఎదలో పొంగిన ఆనందం
కనులలో దోబూచులాడి
ఆ తలపునే రంజింపచేయగ
పెదవులపై నాట్యమాడుతుంది

తిరిగి కలిసి కరువు తీర
కాలం మరిచి
నెమరు వేసుకుని
మడిచి పెట్టిన జ్ఞాపకాలని
విడిచి పెట్టిన ఆ బంగరు క్షణాలను
అదుపులేని ఆ అల్లరి సందర్భాలను
మైమరచి నవ్విన ఆ సమయాలను
సరదా పాటలను పోటీ ఆటలను
వెలుగు తెరలు దాటుకుని
వెలితి తీర కలుసుకుని
మళ్ళీ పంచుకోవాలనుంది నేస్తం
బరువు దించుకోవాలనుంది నేస్తం

కవితార్చన – 23

కలిమి కలిగించగ కాకరపువ్వులు
ముదము పంచగ మతాబు మెఱుగులు
బిర బిర తిరుగుచు విష్ణుచక్రము
కడతేర్చగ కడు కష్టనష్టములు
గిర గిర గెంతుచు భూచక్రము
తరిమివేయగ కలతల వెతలను
తళుకుల బెళుకుల చిచ్చుబుడ్డులు
ప్రతి లోగిలిలో కాంతిని నింపగ
రివ్వున ఎగిరే తారాజువ్వలు
నింగికి మోయగ నిరాశతనమును
ఢమ ఢమ పేలుచు సీమ టపాసులు
అదురు బెదురునే పరిగెట్టించగ
కలిసి వచ్చెను హర్షము నింపగ
ఉత్సాహం మెండుగ ఉల్లాసం పండుగ

దీప కాంతులే ధగ ధగ మెరవగ
ప్రజ్వలిస్తున్న జ్యోతుల నడుమ
యశము‌ స్వాస్థ్యము తోడ్కొనిరాగా
అష్ట లక్ష్ములే కొలువు తీరును
అభయ హస్తమునె సంరక్షించగ
పారద్రోలును పాపపు బెడదను
చెరిపివేయును దైన్యపు తెరలను
విరచిమ్మగ వెలుగును అవిలో,మదిలో
ధనధాన్యమ్ములే రాశులు పోయగ
సౌభాగ్యాల సిరులే పొంగగ
కటాక్షించును కోరికల కుంభము
కలిగించును సంపదల‌ కూరిమి
హితము కూర్చును వంశపు వృద్ధికి
కరుణ చూపున చల్లని దీవెన
ప్రతి ఇంటా‌ దీపావళి కురిపించాలి
కాసుల సిరి ,ఆనందాల ఝరి

కవితార్చన – 22

ముద్దు మురిపాల మూటలు
హద్దులెరగని ఆశలు
జంట తీయని వలపులు
కన్న కలలకు వేసిన బాటలు
మనసు పంచిన సిరులు
పెల్లుబికిన సంతోషాలు
దేవి మెచ్చిన ప్రార్థనలు
వరము ఇచ్చిన మలుపులు
తాతల కళ్ళల్లో వెలుగులు
అమ్మ నాన్నమ్మల గుండెల నెలవులు
తప్పటడుగుల తీరిన తపనలు
తేనె పలుకుల తేలిన మనములు
అనురాగాల మోయు పల్లకీలు
విరిసిన హర్షముల మాలలు
విడదీయలేని బంధాలు
ఓర్పు నేర్పిన గారాబాలు
ఆహ్లాదకరమైన ప్రయాణాలు
ముదములు కూర్చిన వెన్నెలలు
నిస్వార్థము నేర్పిన నేస్తాలు
మాయని మమతల మరులు
ప్రేమ భాష్యాలకి సాక్ష్యాలు
జల జల రాలిన ఆనంద భాష్పాలు
తియ్యని తలపుల సారధులు
నోచిన నోముల దీవెనెలు
కట్టుకున్న స్వప్న సౌధాలు
కదులుతున్న పంచ ప్రాణాలు
కటకటల నిచ్చెన ధైర్యాలు
దృఢముగ నిలిచిన గుండె నిబ్బరాలు
జీవనయానపు మార్గదర్శులు
తడబడనీయని ఆసరాలు
వెతలు తీర్చగ వచ్చిన ఋణాలు
గమ్యం చేర్చే రథాలు
బ్రహ్మాండ సాగరపు తీరాలు
తెరుచుకున్న స్వర్గ ద్వారాలు
కర్మ కొలది సంతానాలు
దేవుని శాసన లీలలు

కవితార్చన – 25

ఈశ్వరుడే ఆనతి సేయ
అగ్నిదేవుడు సాక్షి కాగ
శిరము తాకి ప్రతినబూని
చేయి కలిపి బాస చేసి
నమ్మికన్న సూత్రదారము
ప్రేమ ముడుల బంధమవగ
కలల అడుగుల కలిసి నడిచి
ఆశలనె అంకురార్పణగ మార్చి
మొదలు పెట్టు అపూర్వ పయనం
ఒక అద్భుత పరిచయం పరిణయం

రెండు మనముల ఒక్క యోచనై
జంట కన్నుల ఒక్క చూపై
లోపమన్నది మదిని ఎంచక
తనని తానుగ స్వీకరించగ
వ్రతము చేసిన క్షణము మరవక
నీ నా తనమును మన తనముగ తలచగ
హెచ్చు తగ్గుల లెక్కలెంచక
సమము మిన్నని రుజువు చేయగ
కష్ట సుఖముల భేదమెంచక
సకల విధముల సమ్మతించుచు
జగతి కడలిన సంసార నావను
దరిని చేర్చ సిరుల సంతతి
ఓర్పు కడపున బ్రహ్మముడిగ
కట్టుబడిన పవిత్ర సంతకం
ఒక చెదిరిపోని ఆదర్శ దాంపత్యం

కవితార్చన – 24

అపరిచిత వదనములనుండి
అపరిమితమైన అనురాగం వరకు
మన ప్రేమ‌ప్రయాణం ఒక‌ తియ్యని జ్ఞాపకం

ఎంచలేని భావనలనుంచి
తెంచలేని దాంపత్యం వరకు
మన సహచర్యం ఒక మధురమైన జ్ఞాపకం

నీది నాదను సంగతులనుంచి
ఏదైనా మనదే కదా అనే విషయం వరకు
మన స్నేహం ఒక చెదిరిపోని జ్ఞాపకం

నా సుఖం నాది నీ దుఃఖం నీది‌నుంచి
నీ దుఃఖం నాది నా సుఖం నీది వరకు
మన ప్రేమైకం ఒక మరిచిపోని జ్ఞాపకం

వేడుకైన అల్లరితనం నుంచి
వదిలిపెట్టని బాధ్యత తనం వరకు‌
మన ప్రణయం ఒక అలవికాని జ్ఞాపకం

చెంపని నిమిరిన కన్నీరు నుంచి
మనసుని తడిపిన ఆనందభాష్పాల వరకు
మన ఆలంబనము ఒక అద్వితీయ జ్ఞాపకం

తెర తీసిన క్షణాల నుంచి
మది తొలగిన అపార్థాల వరకు
మన గమనం ఒక పదునైన జ్ఞాపకం

అలకల కులుకల నుంచి
మనసు భాషను చదివే వరకు
మన ప్రియతనము ఒక కమ్మనైన జ్ఞాపకం

కలహాల ప్రహసనాల నుంచి
విలాసాల సావాసాల వరకు
మన సాంగత్యం ఒక మిడిసితనపు జ్ఞాపకం

నీతో నేను గడిపిన ప్రతి క్షణము జ్ఞాపకమే
నాతో నువు జతకలిపిన ప్రతి అడుగు జ్ఞాపకమే
మనమన్నది మరిచిపోయిన ప్రతి నిమిషం జ్ఞాపకమే
అనుభూతి నెంచి పరవశించిన ప్రతి పలుకు జ్ఞాపకమే

Create a website or blog at WordPress.com

Up ↑